معرفی وبلاگ
زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سالها به اجبار خواهیم خفت. دكتر شريعتي
دسته
طراح قالب
Tebyan
اشعار مرحوم قيصر(بخش دوم)
1389/3/11 14:42
در این زمانه
| در این زمانه هیچ‌کس خودش نیست |
| کسی برای یک نفس خودش نیست |
| همین دمی که رفت و بازدم شد |
| نفس ـ نفس، نفس ـ نفس خودش نیست |
| همین هوا که عین عشق پاک است |
| گره که خود با هوس خودش نیست |
| خدای ما اگر که در خود ماست |
| کسی که بی‌خداست، پس خودش نیست |
| دلی که گرد خویش می‌تند تار، |
| اگرچه قدر یک مگس، خودش نیست |
| مگس، به هرکجا، به‌جز مگس نیست |
| ولی عقاب در قفس، خودش نیست |
| تو ای من، ای عقاب ِ بسته‌بالم |
| اگرچه بر تو راه ِ پیش و پس نیست |
| تو دست‌کم کمی شبیه خود باش |
| در این جهان که هیچ‌کس خودش نیست |
| تمام درد ِ ما همین خود ِ ماست |
| تمام شد، همین و بس: خودش نیست |
تقصیر عشق بود
| باران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد |
| آتش نشست و خنجر خود را غلاف کرد |
| گویی که آسمان سر نطقی فصیح داشت |
| با رعد سرفه های گران سینه صاف کرد |
| تا راز عشق ما به تمامی بیان شود |
| با آب دیده آتش دل ائتلاف کرد |
| جایی دگر برای عبادت نیافت عشق |
| آمد به گرد طایفه ی ما طواف کرد |
| اشراق هر چه گشت ضریحی دگر نیافت |
| در گوشه ای ز مسجد دل اعتکاف کرد |
| تقصیر عشق بود که خون کرد بی شمار |
| باید به بی گناهی دل اعتراف کرد |
حسرت پرواز
| دیری‌است از خود، از خدا، از خلق دورم |
| با این‌همه در عین بی‌تابی صبورم |
| پیچیده در شاخ درختان، چون گوزنی |
| سرشاخه‌های پیچ‌درپیچ غرورم |
| هر سوی سرگردان و حیران در هوایت |
| نیلوفرانه پیچکی بی‌تاب نورم |
| بادا بیفتد سایه‌ی برگی به پایت |
| باری، به روزی روزگاری از عبورم |
| از روی یکرنگی شب و روزم یکی شد |
| همرنگ بختم تیره رختِ سوگ و سورم |
| خط می‌خورد در دفتر ایام، نامم |
| فرقی ندارد بی‌تو غیبت یا حضورم |
| در حسرت پرواز با مرغابیانم |
| چون سنگ‌پشتی پیر در لاکم صبورم |
| آخر دلم با سربلندی می‌گذارد |
| سنگ تمام عشق را بر خاک گورم |
برچسب ها :